بقلم الكاتبة الصحفية أمانى سليمان
سافرت بقلبى لبعيد وكنت وحيد
وكان الدمع سكين مسكين
قولى يا قلبى ديه مين
بترفرف ودارى من حزنك
وانا ودمعى جوة قلبك
اعمل ايه و توقف دمعك
قولى يمكن تصيب معايا
ونخلى للحزن نهاية همشى مع الايام
وانا وجرحى فى عذاب وجراح
وهسيب للأيام دمعة ملاك
اصل الايام بتمر والقسوة فيها مر
جايز تكون ديه روح بتطل
ومن العطر بتفوح على الكل
اوعى يا قلبى تكون ديه رواية حزينة تقرأها الحياة على سطح الجزيرة
والدمع من العين يطفى مصابيح المدينة
وعلى ضفافها بكتفى بنبضة تهز القلب فى ومضة
يمكن اكون بحلم وبشجن فى قصة غمضة
