بقلم الكاتبة الصحفية أمانى سليمان
ايامى الحلوة عدت هوا
وكل لحظة حزينة فى قلبى زمن
حفرت جواها وتد
كانه قلب من حجر
يعند معاه الزمن
ويطفىء من روحى امل
ويصبح غصن من ورق
يتمايل على جسر يازمن
ويقف على صخرة كلها الم
فى اخر الليل السهر
يشجى ويقول ياه على الزمن
ويرسل لقلبى قمر
كانه موج وعبر
يعزف لى صرخة نغم
ويصرخ قلبى بشجن
فى عتمة خيبة الأمل
وتملى عيونى مطر
وارسمها لوحة الم
فى حلم مظلم حزنان
كئيب محجر الوجدان
