كان زمان الوجه بشوش
لكن بلاوى جت عليه
وملاقاش حد يحوش
العين دخلت مترين
والشعر زلح قراطين
والضحكه خصمت الوشوش
والبوز بقى شبرين
حاسس كأنى فى السبعين
مع انى لسه فى الثلاثين
لكن العجز بالهموم
مش بمرور السنين
تجيب العيش تقف طابور
تجيب انبوبه تقف فى الدور
طول ما انت عايش فى مصر
عمرك فى يوم ما تنام مسرور
الكل بيخطف اكل العيش
عشره ملوك ملايين درويش
الكل يخبط يضرب يقلب
وما فيش حاجه اسمها بشويش
ارحمنا يارب تعبنا كتير
انا حاسس انى عبد اسير
الكل ممكن يعيش مستريح
لو كل واحد عنده ضمير
المقال الموضوع يعبر فقط عن رأي صاحبه وليس بالضرورة عن رأي أو اتجاه الموقع
جميع الحقوق محفوظة للأقباط متحدون
© 2004 - 2011
www.copts-united.com